De Amerikanen vieren vandaag Thanksgiving. Dat wil zeggen, de overgrote meerderheid. De Wampanoag indianen hebben het in 1621 tot nationale rouwdag uitgeroepen. Dat was het jaar dat de blanke Pilgrims er vanuit gingen dat ze het Noord-Amerikaanse continent kado kregen van de oorspronkelijke bewoners. Toen de Wampanoags niet uit zichzelf vertrokken, zijn ze door de streng religieuze Pilgrims zo goed als uitgeroeid.

Sta gerust nog even stil bij de paradox dat de Wampanoags hun landbouwprincipes een jaar eerder (1620) aan de Pilgrims overdroegen. Ze faciliteerden de Pilgrims daarmee om in hun eigen levensonderhoud te voorzien en niet afhankelijk te zijn van hun gastheren. En zo gebeurde het dat de gelovige Pilgrims in 1621 hun eerste oogstfeest uitbundig vierden en in de jaren daarna uitzonderlijk goed hun best deden de oorspronkelijke bewoners een kopje kleiner te maken. Wat op zich vrij goed is gelukt.

De Wampanoag Indianen vierden al meer dan tweeduizend jaar Thanksgiving. Niet ieder jaar, maar iedere dag. Stamoudste Gladys Widdiss (1914 - 2012) zei: “Every day is a day of thanksgiving to the Wampanoag. We give thanks to the dawn of the new day, at the end of the day, to the sun, to the moon, for rain for helping crops grow. There is always something to be thankful for. Giving thanks comes naturally for the Wampanoag.”

En de Amerikanen maar vette, volgestufte kalkoenen eten en allejezus dankbaar zijn dat ze in hun vrijgevochten land leven. Godverdomme. Amazing grace, zeg.

"Develop an attitude of gratitude, and give thanks for everything that happens to you, knowing that every step forward is a step toward achieving something bigger and better than your current situation." — Brian Tracy

Moet je eens tegen een afstammeling van een Wampanoag zeggen.

Happy thanksgiving.