Kreeg vandaag een telefoontje met -na een monoloog van vijf minuten- de vraag of ik grond wil kopen als belegging. Wordt steeds schaarser namelijk. Nou, ik ben invalide, woon in een caravan en loop zo'n 8 maanden achter met het betalen van alimentatie. O, dan gaat het over, meneer. Goedemiddag.
Verkoper in een interview voor een nieuwe baan: Ik ben niet echt iemand voor new business; ik ben beter in het beheer van bestaande klanten. Daar werken er hier al genoeg van, grote vriend. Nou, dan ontsla je de slechtste en neem je mij toch aan. Ondanks de prima suggestie heeft het bedrijf na ampele overwegingen voor een andere kandidaat besloten.
Ik loop binnen voor een stuk of wat kostuums. Broek en jasje zijn bij mij op de een of andere manier van verschillende maten. Kleermaker erbij, dus. Dat is wel een stuk duurder, meneer. O, shit. Echt? En even later: Wilt u twee broeken per kostuum? Nee, doe er maar een gratis hempje bij!
Ik koop een roze knuffel bij Intertoys voor een pasgeboren baby. Is het een kadootje? Nee, ik ga naar het AC en daar is het tweede kopje koffie gratis. Uitdrukkingsloos en zonder commentaar laat het blonde kassahulpje de bunny in een plastic tasje glijden. Weet je, pak 'm bij nader inzien toch maar in. Het is nog een eind rijden.
Freelancer: Ik kom er maar niet toe om nieuwe klanten te benaderen. Nou ja, zolang ze jou benaderen. Dat gebeurt dus ook niet. De rode draad van het gesprek is wat hem in de weg staat om nieuwe klanten te vinden. Kun je me ook vertellen wat je in de weg staat om geen nieuwe klanten te vinden? Wat bedoel je daarmee? Nou, eigenlijk niets.
Een verkoper oreert: Er zijn gewoon geen deals in de markt. Dat is gelul. Nee dat is geen gelul, dat zegt iedereen. O, dat wist ik niet. Sorry voor mijn ongenuanceerde reactie. Dan ben je vast en zeker aan het solliciteren? Ik, nee; hoezo? Nou, zomaar.
Vraagje aan een bevriende uitbater van een bovengemiddeld restaurant: Waarom kijkt het bedienend personeel zo weinig rond? Je moet ze bijna laten struikelen om een rekening in handen te krijgen. O, dan zijn ze gewoon erg druk. Ah, natuurlijk. Dat ik daar zelf niet op ben gekomen.

De recessie heeft slechts oppervlakkige sporen getrokken in het menselijke brein. Doe mij maar ongebreidelde, vanzelfsprekende, onstuitbare, inspanningsloze groei, in de categorie poepen zonder drukken. Iedereen verdient tenslotte een kans, toch?