Belevenissen uit het leven van een verkoper
Gisteren werd ik gebeld door een meiske van T-Mobile. Die begon direct met het stellen van niet op mij gerichte vragen, zoals: hoeveel aansluitingen heeft u, bij welke provider winkelt u en belt u veel internationaal? Het antwoord op de laatste vraag was: "Ja, best wel". Eureka, bij T-Mobile kon dat zomaar uit dezelfde bundel. "Goh, bij Vodafone ook."
Waar belt u voor?" Of ik zo vriendelijk zou willen zijn om 5 minuten bij te praten met een heuse account manager. Vreemd, ik ben geen account en wil als dusdanig al helemaal niet gemanaged worden. "Hoezo?" Nou, dat kon me zomaar een aanzienlijke besparing opleveren. "Legt u me eens uit waarom ik zou switchen voor een paar knaken per maand?" Hilarisch, als je weet dat dezelfde mokkeltjes dezelfde boodschappen roepen uit naam van de hele Hollandsche Mobiele Cowboy Familie. Iedereen is namelijk goedkoper, weet je? Nu heb ik geen exacte wetenschappen gestudeerd, maar ik kan zo uitleggen dat die formule niet klopt. Tja, waar zou je iemand anders mee moeten lokken dan met goedkoper, hè? Ik zou het ook zo gauw niet weten.
Vorige week liep ik toevallig tegen een fotovakwinkel aan. Ik wil al een tijdje een objectief voor mijn Canon EOS en dacht: toeval bestaat niet. Eenmaal binnen stond het ding achter gesloten glas te blinken. Normaal gezien is-ie dan van mij. Zeker als ik er ook met m'n handen aan mag komen!
Meneer de fotvakwinkelier ging lekker los op zijn lens. Hij had 'm zelf ook! Zul je net zien. Kost dat? Kwestie van even BlackBerry'en om te zien dat meneer 25% te veel vroeg. Met zijn leesbrilletje op keek-ie met me mee. Wat bleek? Ik betaalde voor het advies en ik kon altijd terugkomen als er wat mee was. "U heeft me geen advies gegeven en ik kan zo'n ding heus wel zelf naar Badhoevedorp shippen. Gaat-ie snel kapot, dan?"
Kijk, sommige dingen houden gewoon een keer op te bestaan. Waar ik elke keer weer van sta te kijken is hoe lang blinden nog denken dat ze kunnen zien.