Als ik het IMF mag geloven heeft de credit crunch regeringen meer dan $ 10 triljoen gekost. Om een beetje beeld te krijgen bij dit bedrag: tien miljoen (10.000.000) seconden staat gelijk aan 120 dagen en tien triljoen (10.000.000.000.000) seconden staat gelijk aan 316.880 jaar. Vergeet het snel weer, want deze tussenstand is alweer van 5 maanden geleden.

Als we de doemdenkende realisten Willem Middelkoop, Kees de Kort en Rienk Kamer beluisteren, staan we aan het begin van nog veel meer macro-economische bagger. Er gaat volgens de akelig nauwkeurig voorspellende heren nog heel veel lucht ontsnappen uit onontdekte unsecured credits en kunstmatige overwaarderingen. Dit was slechts het topje van de ijsberg.

De kranten berichtten vandaag dat de recessie over is. Da's in macro-economische termen een prachtig resultaat. Het gaat een stuk beter met de patiënt: de koorts is gedaald van 41,0 naar 40,7 graden. Hoera, de recessie is voorbij.

En dat laatste lijkt de aanleiding van het massaal positief gonzen van veel verkopers, managers, directeuren en ondernemers die unaniem dezelfde quote uitstoten: "Het trekt weer aan". Niet dat ze meer verkopen, maar het aantal aanvragen stijgt. Hoera!

Na uitgebreid in hun lichtzinnige vreugde te hebben gedeeld, kan ik het nooit laten om een setje spontaan ingegeven vragen te stellen. Gewoon om te begrijpen hoe hun belevingswereld in elkaar zit. Mensen die mij kennen, weten dat.

"Krijg je die aanvragen omdat er meer geld is te besteden of omdat je klanten hetzelfde euforische gevoel hebben als jij?"
"Wat als straks blijkt dat deze schijnbare opleving van korte duur is?"
"Waarom heb je dit jaar minder verkocht dan in 2008?"
"Wat had je het afgelopen jaar bedacht om je klanten juist in een recessie te bekrachtigen?"
"Ken je verkopers of bedrijven die -met dezelfde spullen- dit jaar wél geplust hebben?"
"Hoe komt het dat jij afhankelijk bent van een groeiende economie?"
"Is je baan (of bedrijf) veilig als de wereld binnen 6 maanden nog steeds niet veranderd is?"
"Waarom zou je wel iets verkopen als het weer aantrekt?"

Die laatste vraag begrijpen ze meestal niet. Daar heb ik dan ter verduidelijking een retorische vervolgvraag voor: "Oh, je verkoopt dus vooral omdat je gevraagd wordt om iets te leveren?" Je begrijpt dat ik door mijn gehoor niet altijd op een big hug wordt getrakteerd. Ach, zo'n gesprek is voor mij niet meer dan een nuttig instrument om ervoor te zorgen dat m'n vriendenkring beperkt blijft tot mensen die echt humor hebben!

En als ik dan nog met ze in gesprek ben, begin ik uitgebreid over Willem, Kees en Rienk, gooi wat IMF-data over de bühne en beëindig mijn slotpleidooi met: "ik moet er toch niet aan denken dat ik afhankelijk ben van de economie, zeg. Ik zou geen oog meer dicht doen 's nachts!"